Deltares en dertig partijen uit de gww-sector deelden hun  kennis en actuele beheervraagstukken in het toegepaste onderzoeksprogramma ROBAMCI. Veertien cases werden uitgewerkt om de balans te vinden tussen de kwaliteit, de kwetsbaarheid en de kosten van vitale infrastructuur. Dit resulteerde in een aanpak inclusief probabilistische software-tools. Met deze tools kan op systeemniveau de life cycle cost, life cycle risks en life cycle prestaties worden bepaald en in netto contante waarde en maatschappelijke risico’s worden uitgedrukt.

Handvatten voor vervangingsopgave

Rijkswaterstaat, waterschappen en gemeenten steken jaarlijks ongeveer 16 miljard euro in  aanleg, beheer en onderhoud van de infrastructuur zoals wegen, dijken, kunstwerken, waterlopen, riolen, kabels en leidingen  (Den Heijer, 2020). Goed beheer van deze vitale infrastructuur is vaak een ingewikkelde puzzel. Steeds vaker worden aan deze assets hogere eisen gesteld door economische ontwikkelingen. Ze moeten blijven presteren ondanks klimaatverandering of bodemdaling. In de tussentijd gaan ze technisch achteruit.  Daarom staan beleidmakers en assetmanagers voor de enorme vervangingsopgave van alle infrastructuur en kunstwerken die rond de jaren zestig van de vorige eeuw zijn aangelegd. Annemargreet de Leeuw, programmamanager bij Deltares: ”De aanpak uit het ROBAMCI-onderzoek geeft handvatten om antwoord te geven op  de vragen wat en wanneer er moet worden aangepakt. Het is zoeken naar de balans tussen de kwaliteit, de kwetsbaarheid en de kosten.”

Van netwerk tot object

Objecten zitten meestal samen in een netwerk waarmee een maatschappelijke functie wordt vervuld. Denk bijvoorbeeld aan sluizen en stuwen waarmee een vaarweg wordt vrijgehouden ten behoeve van de scheepvaart. De ROBAMCI-aanpak kijkt vanuit deze samenhang naar de objecten en het netwerk; een systeembenadering.  Mede afhankelijk van de onzekerheden van bijvoorbeeld degradatie, klimaatverandering en bodemdaling genereert de nieuwe aanpak een optimale planning van ingrepen in een netwerk met zijn objecten. Alles is er op gericht om de functies die het netwerk moet vervullen, in stand te houden. Nu en in de toekomst.
Uit de cases blijkt dat door de schaal van het vraagstuk te vergroten -in ruimte, tijd, zoekrichtingen -nieuwe oplossingen binnen bereik komen. De schaal waarop prestaties, risico’s en kosten worden geoptimaliseerd moet daarom nadrukkelijk worden opgevat als een vrijheidsgraad in plaats van als een gegeven.