TenneT verwijderd ‘obstakels’ op kabeltracé windpark

Komend najaar starten ten zuiden van Wijk aan Zee op het strand van Velsen (ter hoogte van De HangOut), de werkzaamheden voor de aansluiting van het windpark Hollandse Kust (west Beta). “Met behulp van technologie die aan een drone is bevestigd, hebben we tot op een diepte van zo’n tien meter in de bodem gekeken”, vertelt Kelvin Bastiaan, projectleider zeekabels Hollandse Kust (west Beta) namens TenneT. “Zo vonden we in het strand dertien ‘verdachte locaties’. Na proefboringen bleven er zeven targets over, die we nu gaan uitgraven.”

Werkterrein Tennet

Met het onderzoek naar en het verwijderen van de obstakels op het kabeltracé, wil TenneT op land en op zee een zo veilig mogelijke situatie creëren voor zowel de medewerkers als voor de elektriciteitskabels. Bastiaan: “Ten zuiden van Wijk aan Zee hebben we, ter hoogte van surf- en kiteschool DeHangOut, voor een periode van zo’n zeven weken een werkterrein op het strand afgezet. Dit terrein wordt 24/7 bewaakt en  strandbezoekers kunnen er gewoon omheen lopen.”

Ontgravingsput

Het opgraven van de objecten gebeurt volgens projectleider Bastiaan met behulp van zogenoemde ‘ontgravingskisten’. “Omdat je geen grote gaten in het strand wilt graven, maken we gebruik van een bekisting die zich tijdens het graven zelf in het zand laat zakken. Zo ontstaat een put van vijf bij vijf meter die we tot een diepte van ruim zeven meter kunnen brengen. De vrijkomende grond slaan we direct naast de put op. Buiten werktijden dekken we deze ontgravingsput uiteraard goed af.”

Vrij leggen

Als het ontgraven tot op een halve meter van het object is uitgevoerd, zit je inmiddels onder het grondwaterniveau. Bastiaan: “Met detectieapparatuur stelt een duiker eerst de exacte locatie vast en daarna wordt het object handmatig vrij gelegd zonder het aan te raken. Is het een niet-gesprongen explosief, dan wordt volgens protocol de Explosieven Opruimingsdienst Defensie ingeschakeld. Gaat het om puin of schroot? Dan graven we het object uit en voeren het vervolgens af.” 

Atlantikwall

Op basis van de eerdere ervaringen bij Heemskerk/Wijk aan Zee verwacht Kelvin dat er een kans is dat ook hier delen van de Duitse strandversperring uit WOII worden aangetroffen, die deel uitmaakten van de roemruchte Atlantikwall. “Naast wat bouwpuin van de strandhuisjes kwamen we toen ook enkele palen van gewapend beton tegen. Hierbij bleek het om delen van de zogenoemde tetraëders te gaan. Strandversperringen bedoeld om landingsvoertuigen tegen te houden.” 

Trilnaald

Als een ‘obstakel’ uit het strand is verwijderd, wordt de put weer gedicht met het vrijgekomen zand. “Met behulp van een trilnaald en/of aanwateren zullen we het zandpakket - laag voor laag - weer goed verdichten om drijfzandachtige situaties te voorkomen”, aldus Bastiaan. “Bij elke laag verwijderen we een deel van de bekisting. Als alle zeven targets zijn verwijderd, controleren we de bodemgesteldheid uiteraard nog een keer zeer nauwkeurig, alvorens we het materieel afvoeren.”

Voor de kust

Het grootste deel van het NGE-onderzoek is uiteraard op zee uitgevoerd. Gelijktijdig met het graafwerk op het strand, verwijdert aannemer Boskalis (van aannemerscombinatie NBOS) enkele obstakels voor de kust voor de aanleg van de zeekabels. Bastiaan: “Dit zijn geen explosieven, maar zaken als keien, visnetten, staalkabels of puin. Daarvoor wordt een grote kraan op een schip ingezet, die met één schep 36 kuub kan opgraven. Aansluitend controleren ze het tracé op zee nog een keer met een ripper tooth. Deze woeltand wordt tot drie meter diep door de bodem getrokken om te checken of alles weg is.”